Με αφορμή το νέο Μακεδονικόν Μέτωπο των ημερών μας θυμήθηκα τον σημαντικό τοπικό συγγραφέα Λάζαρο Παπαϊωάννου με τις υπερπεντήκοντα εργασίες του για την επιχώρια ιστορία, λαογραφία, παράδοση.

Τώρα ο Μακεδονικός ελληνισμός εν γένει τα έχασε όλα· νικήθηκε κατά κράτος από ένα κρατικό απολειφάδι, κλέφτη με τη «βοήθεια», ανοχή και συνενοχή, ου μην αλλά και την οιονεί συμπαράσταση των μη εθνίκιων της νυν Ελλάδος. Τα πήρε όλα κι έφυγε καγχάζοντας δια τον διαρκές εύανδρον, το μόνιμα εύψυχον και το καθημερινόν ευμάλακον των νεοελλήνων εν γένει. Αίσθηση προκαλεί βέβαια όχι ο κορδακισμός των νεομακεδόνων αλλά η «υπεράσπισή» τους από τους εγχώριους αρνησιμακεδονοπάτριδες που γίνονται ανθελληνομακεδονονικότεροι των κλεπτομακεδόνων. Είναι και που φτηναίνει ο καιρός, οι συνειδήσεις λάστιχα σάπια, τα πρόσωπα της μιας πολιτικής χρήσεως να πλειονοψηφούν. Ας σιωπούσε τουλάχιστον κι αυτός ο θίασος και οι θεατές τους, και κυρίως οι τρίτοι εθνο-ισαποστάκηδες σοβαροελαφροί των βαλκανικών και παγκόσμιων αναλύσεων και της ορθολογιστο(α)φροσύνης μαζί με τα άλλα συγγενή φρούτα παντός καιρού στο αυτό πολυμίξερ αλλησυνθλιβόμενα. Τις θεωρίες κι αναλύσεις τους ας καταπιούν τώρα όπως θα εκατάπιναν ιδρώτα κροκοδείλου.

Οι νικημένοι της Μακεδονίας τουλάχιστον έδωσαν τη μάχη με μια γενναιοφροσύνη που έρχεται από το χωλό Τυρταίο· οι ηττημένοι θεωρητικοί της ολικής παράδοσης, ας το παίζουν χαλαροί ως οι ριψάσπιδες του Αρχίλοχου.

Θα πραγματοποιηθούν κοινές Πρέσπειες πολυδράσεις με μπουζουκοσουβλακοκατανύξεις, φεστιβάλ τέχνης, γραμμάτων και ειρήνης φυσικά (τώρα μάλιστα που επανιδρύεται και το ΕΚΕΒΙ) με τους αδελφούς Βορειο(τρίχες) Μακεδόνες. Οπως κάποτε στη Δυτική (Ανω)Μακεδονία με το αλήστου μνήμης Ευρωβαλκανικό Ασυλο ποίησης οργανώναμε διεξαγωγές διαβαλκανικής ποίησης κ.λπ. τρωγοπίνοντας εις υγείαν του κορόιδου νεοέλληνα φορολογούμενου. Τώρα με θεατές, παρατηρητές, σημειωτές από το αρχαίο Ιλλυρικόν γένος ότι : «Εμαθαν πως κ.λπ.» .